Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω...
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω...
que um dia encontrarei meu amor
desconhecido no porto do Pireu
Tradução livre da canção de Mános Hadjidákis
O porto do Pireu é o porto de Atenas. No séc. V a. C. foi construído e ligado à cidade por um recinto de muralhas de protecção que a norte e a sul cobriam uma distância de cerca de 12 km. O porto do Pireu era o maior do mediterrâneo e albergava a frota grega que dominava as rotas marítimas da antiguidade.
O seu declínio foi gradual até ao séc XIX, mas continua a ser o porto da Grécia, aquele que faz a ligação marítima entre as muitas ilhas gregas.
No imaginário grego ele é a ligação da Grécia com o Mundo, ao mesmo tempo um local de reunião e de despedida.
Os portugueses que sempre partiram das serras para os vales, do interior para o litoral, e de todo o lado para o mundo percebem bem o que é a nostalgia destes locais como o porto do Pireu, de tal forma que refinaram e alargaram o conceito numa palavra particular: Saudade!
4 comentários:
Um dos meus filmes preferidos! Uma voz que apetece sempre ouvir...
Obrigada
Há tantos anos, mas tantos que não ouvia esta cantora.
Um filme do nosso património imaterial Justine. De vez em quando lembram-me as canções que ela cantou. Infelizmente só consigo acompanhar as que cantou em francês.
As canções das rádios nostálgicas e dos anos tal e tal passam sempre os mesmos cantores e o mesmo tipo de música. É pena porque empobrecem-nos a nós e empobrecem os novos que não tiveram a oportunidade de viver esse tempo.
Enviar um comentário